nauczycielka matematyki w krakowskich szkołach (1927 - 1950),
tajne nauczanie - łączniczka Delegatury Komisji Oświecenia Publicznego (1940 - 1945),
kierownik Ośrodka Metodycznego Matematyki w Krakowie (1948 - 1951),
Wyższa Szkoła Pedagogiczna (1949 -1988),
okresowo wykłady w Uniwersytecie Jagiellońskim,
w VII Uniwersytecie w Paryżu visiting professor (1965,1970),
w Uniwersytecie w Montrealu (1965).

1958 - 1974 kierownik pierwszej w Polsce Katedry Metodyki Nauczania Matematyki;
1963-1988 opiekun naukowy ogólnopolskiego seminarium z dydaktyki matematyki;
promotor 22 doktorów nauk matematycznych w zakresie dydaktyki matematyki;
opiekun naukowy 5 habilitacji;
inicjator powstania czasopisma Dydaktyka Matematyki - Rocznik Polskiego Towarzystwa Matematycznego i jego redaktor naczelny (1982 - 1988);

Autorka (współautorka) ponad 250 publikacji, w tym książek:
Nauczanie geometrii w klasach licealnych szkoły ogólnokształcącej (z S. Kulczyckim i S. Straszewiczem), 1954, 1957;
Elementy logiki matematycznej (z S. Gołąbem i J. Leśniakiem, 1955, 1958, 1966;
Konstrukcje geometryczne na płaszczyźnie, 1958;
Geometria. Podstawowe własności płaszczyzny cz. I i II, 1965, 1967;
Zarys dydaktyki matematyki cz.1.,2.,3., 1969, 1977, 1980;
Koncepcje powszechnego matematycznego kształcenia w reformach programów szkolnych z lat 1960 - 1980, Kraków 1984.

Pierwsza w Polsce trzytomowa monografia Zarys dydaktyki matematyki (1977, 1980) stanowi oryginalne ujęcie podstawowych zagadnień z teorii nauczania i uczenia się matematyki. Dzieło zawiera między innymi: teoretyczne podstawy koncepcji czynnościowego nauczania matematyki, charakterystykę procesu schematyzacji i matematyzacji, specyfikę kształtowania matematycznych pojęć, kształtowania języka i rozumowań matematycznych ucznia na różnych poziomach edukacji, problematykę rozwiązywania zadań, odkrywania, formułowania i dowodzenia twierdzeń. Ukazuje interdyscyplinarny charakter dydaktyki matematyki, określa dla tej młodej nauki przedmiot badań, metody badawcze i naukowy język.

Autor oryginalnych podręczników geometrii dedukcyjnej z wykorzystaniem przekształceń, dla szkół średnich (1967 - 1987);
twórca konstruktywistycznej koncepcji czynnościowego nauczania matematyki;
twórca koncepcji kształcenia matematycznego studentów i nauczycieli matematyki;
członek Prezydium Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (1963 - 1972), Komitetu Matematyki PAN, Rady Naukowej Międzyuczelnianego Zakładu Badań nad Szkolnictwem Wyższym (1971 - 1973);
kierownik projektów Matematyka w szkole (1964 - 1969) i Matematyka w nauczaniu dzieci (1975 - 1978).

Członek CIEAEM (Commission Internationale pour l’Étude et l’Amelioration de l’ Enseignement des Mathematiques) od 1958, prezydent (1970 - 1974), honorowy prezydent (od 1975);organizator konferencji CIEAEM w Krakowie (1960, 1971);
udział w Kongresach Matematyków (ICMI): wykłady, Moskwa (1966), Nicea (1970) plenarny, Warszawa (1983),
Kongresach ICME: Lyon (1969), Exeter (1972), Karlsruhe (1976);
redaktor tomu Tendances Nouvelles de l’Enseignement des Mathematiques (UNESCO), 1965.

Matematyka (1950 - 1988),
Wiadomości Matematyczne (1962 - 1988),
Educational Studies in Mathematics (1968 - 1978),
Nico (1969 - 1975),
Oświata i Wychowanie (1975 - 1978),
Recherches en Didactigue des Mathematiques (1980 - 1988).